Epistemoloji: Bilgi Felsefesi
Ontoloji: Varlık Felsefesi
Etik: Ahlak Felsefesi
Estetik: Sanat Felsefesi
Entüisyonizm: Sezgicilik
Septisizm: Şüphecilik
Taoizm: Hiççilik
Sofizm: Kuşkuculuk
Egoizm: BencilliK
Realizm: Gerçekçilik
Anarşizm: Baştanımazcılık
Hedonizm: Hazcılık
Düalizm: İkicilik
Egzistansiyalizm: Varoluşçuluk
Deizm: Yaradancılık
Teizm: Tanrıcılık
Politeizm: Çok tanrıcılık
Ateizm: Tanrı tanımazlık
Monoteizm: Tek tanrıcılık
Hümanizm: İnsancıllık
Materyalizm: Maddecilik
Nominalizm: Adcılık
Spiritüalizm: Ruhçuluk
İşrakizm: Işıkçılık
Voluntarizm: İstenççilik
Mistisizm: Gizemcilik
Paradigma: Görüş açısı
Monizm: Bircilik
Subjektif: Öznel yargı
Objektif: Nesnel yargı
Nihilizm: Hiççilik
Rasyonalizm: Akılcılık
Empirizm: Deneycilik
Sensüalizm: Duyumculuk
Neopozitivizm: Analitik Felsefe
Pozitivizm: Olguculuk
Pragmatizm: Yararcılık – Faydacılı
İdealizm: Optimum sonuç
Arkhe: İlk neden, ilk madde
Analoji: Bir şeyler hakkında benzerlik kurma, akıl yürütme
Determinizm: Bir nedenin aynı koşullarda aynsonuçları doğurması
Erdem: Kişinin iyiye yönelmesi
Erek: Bir şeyin amacı
Fenomen: Duygularımız ile algılayabileceğimiz her şey
Form: Maddeye şeklini veren şeydir.
Geist/ Ruh/ Tin: Maddesel olmayan, idea, fikir
Hipotez: Bir önermenin doğru olup olmadığı bilinmiyorsa buna hipotez denir.
Genel-Geçer: Her koşulda ve her zaman geçerli olan yargıdır.
Kosmoz: Evren
İde -İdea: Fikir
Kuram-Teori: Hipotezin doğrulanmış halidir.
Kümülatif: Yığılımlı anlamına da gelir. Felsefi bilgi, bilimsel bilgi gibi önceden bilinen bir şeylerin üstüne ekleme yapmaz, kendi bildiklerini belirtir.
Numen: Nesnenin algımızın dışında kalan öz kısmı (Kant’a göre)
Normatif: Kural koyucu anlamında kullanılır.
Refleksif: Felsefenin kendi kendini eleştirmesi
Görecelilik: Bir fikrin kişiden kişiye değişme durumu
Tümevarım: Özelden genele – parçadan bütüne anlamındadır.
·
