Anneannemin köyüne giden yoldaki ağaçların neredeyse hepsinde reklam afişi asılıydı. Anneannem Meryem, beni bekliyordu. Ona selam verip içeri geçtim, dedem yoktu. Anneannem “Okuldadır, son kitabını yazıyor, biraz heyecanlı.” dedi. Koltuğa oturdum ve afişlerden anneanneme de bahsettim. Bir ajans yarışma yapacakmış. Bir iki saat oturduk, sohbet ettik, yemek yedik ve annemler beni almaya geldi. Yolda babama rica ettim ve aşağı inip bir tane afiş aldım.
3 GÜN SONRA
Annemler izin vermese de ablamdan beni yarışmaya kaydetmesini istedim. Aramızda kalırsa peki, dedi. Annem bana içine bir şeyler koymam için sandık verdi ve ben içine koyacak bir şeyler bulurum inşallah. Sandık yerine yarışmaya odaklanmalıyım. Şuan yardım isteyeceğim bir tek ablam var, o da yarışmanın tarihinden bir iki hafta önce üniversiteye gidecek. Acaba anneannemden yardım mı istesem, ne de olsa emekli öğretmen.
YARIŞMA ÖDÜL TÖRENİ
Yarışmaya giren herkes oradaydı. Ben ise anneannemin sallanan sandalyesinden kalkmasını bekliyordum. Törene vardık, kazananlar burada belli olacaktı. Yavaş yavaş okumaya başladılar.
5. Sena GÜLPINAR
4. Ayşe SARI.
3. Aras KARTAL
2. Salih KOCA
Ve ve ve 1. Aynur FISTIK
Ben birinci olmuştum! Şiirim şöyleydi:
Denize baktım, birlikte martılar.
Yola baktım el ele insanlar,
Çorabın bile eşi var ben niye yalnızım?
Dinlerken eski radyoyu, bir ses arıyorum.
Her gün mektup beklerim, bilinmedik kişilerden,
Ben niye yalnızım?!
Ödülüm bilgisayardı. Eve geldiğimde annemlerin bana müze kartı, telefon kılıfı ve dört tane kitap aldığını gördüm. Artık yalnız değildim!
YAZAN: İrem TÜRKMEN SINIFI: 5/A
