Dünyanın çivisi çıktı herhalde
Ne sevgi ne saygı ne haya kaldı
Kulların gözüne çekildi perde
Ne sabır ne vicdan ne insaf kaldı
Etraftaki herkes solur burnundan
Kimse vazgeçmiyor şu gururundan
Canavarlar çıktı insan ruhundan
Ne şefkat, merhamet ne hürmet kaldı
Kimsenin kimseye kalmadı sabrı
Unutuldu artık insana saygı
Yüzlerde hallerde her yerde kaygı
Ne elde ne dilde tevazu kaldı
Borç alıp son model araca biner
Bununla gezmeyi sanıyor hüner
Böylece kendini çok zengin sanar
Ne sabır ne sebat ne de had kaldı
Ne akıl baştadır ne dahi fikir
Elleri kirletti para denen pir
Necmettin dillerde yalanlar zikir
Ne doğru ne dürüst bir insan kaldı