12 Eylül döneminde bir slogan vardı; “ ne sağcıyım ne solcu futbolcuyum futbolcu” diye. Bu Sami Günzberg de ne sağcıydı ne de solcu sabetay dönmesi, ispiyonajcı bir dişçiydi. Osmanlı sarayının vazgeçilmez DİŞÇİ BAŞISI, Cumhuriyet döneminin vazgeçilmez dişçisi, hem Osmanlı’da hem de Cumhuriyetin içinde yabancıya terkedilmiş bilim ve ilminin temsilcilerinden biri.
Sami Günzberg’i ve onun gibi azınlık kökenli eğitimlileri anlayıp tanımadan ne Osmanlı’nın son dönemini ne de Cumhuriyetin tamamını anlamak çok da mümkün değildir.
Dönemler değişir devlet yıkılır yenisi kurulur ama Sami Günzberg’in konumu hiç değişmez. Emniyet Genel Müdürlüğünün kayıtlarında Mütareke döneminde İngiliz ve İtalyan istihbaratına çalışan, Siyonizme gönüllü ajanlık yapan, İtalyanlara önemli belgelerin casusluğunu yapan, işgal döneminde işgalcilerle birlikte çalışan ama Anadolu hareketi yani Türk Ordusu İstanbul’a yaklaşınca Avrupa’ya kaçan ve işler yatışınca Türk Konsolosluğundan aldığı pasaport ile yurda dönen kişidir Günzberg.
Bursa Askeri Heyet-i Mahsusası tarafından; Milli Mücadeleden kaçtığına dair bir fezleke hazırlanır. Hemen devreye giren Günzberg ve adamları TBMM ye başvuru yapar ve kararı değiştirerek “vatan haini” ilan edilecekken “ İstiklal Madalyası” ile ödüllendirilir hale getirilir.
Günzberg için İsrailin kurucusu Theodor Herzl; “Saray içindeki mutemet ve muteber adamımız” diye söz eder. Bu Günzberg II. Abdülhamid’in Filistin ve Irak’taki petrol arazilerinin mirasını almak için ailenin vekili olur. Yani Kurt kuzunun etine vekil ve kefil olmuştur.
Sonuç olarak Osmanlı’da Türkler asker, işçi, çoban ve de çiftçi kökenli olarak kalmış özellikle medrese dilinin Arapça, Farsça ve Fransızca olması, medrese girişinin referanslara bağlanması ve Türkler’in referans bulamamasına bağlı okur yazar olamaması ki Türkler arasındaki okur yazar oranı, %5-6 civarındayken azınlıklar arasında bu oranın % 90’ın üzerinde olması bunlara yol açmıştır. Kendi milletinden bir dişçi yetiştiremeyen devlet yıkılır. Vesselam
