AĞLAMAK VE GÜLMEK – ŞEVVAL SEMİZ – ÖĞRENCİ

                         

    İnsanlar çok değişik varlıklardır. Duygudan duyguya geçiş yaparlar. Bir bakmışsın gülüyorlar bir bakmışsın ağlıyorlar…

   Ağlamak ve gülmek. Ne kadar da duyguyu barındırır içinde. Binlerce, milyonlarca duyguyu. İnsan hep gülmek ister; hiç ağlamamak, hiç üzülmemek ister. Hep mutlu olmak,hep mutlu kalmak ister. Ama ben buna kesinlikle katılmıyorum. Gülersen, ağlarsın da. Güleceksen, ağlayacaksın da. Eğer mutlu olacaksan üzgün de olmalısın.Üzgün olacaksın ki,ağlayacaksın ki,mutlu olduğun zaman gerçekten mutlu olabilesin. Mutluluğun tadına ancak böyle varabilirsin. Gülme yetkin varsa,ağlama zorunluluğun vardır. İnsan doğarken ağlar, ölünce arkasında bıraktıkları ağlar. İnsan doğarken bile hayatı boyunca ağlayacağının sinyallerini verir. Hani, nasıl başlarsan öyle gider diye bir söz vardır ya, insan yaşamına doğarak başlar ve doğarken de ağlar. Ağlamayan bebek zaten ölmüştür. Ama şimdi ağlıyorsan sen de bir gün mutlu olacaksın. Bu gerçeği kimse değiştiremez.Ve benim bir sözüm vardır: “Mutlu olmak istiyorsan,acı çekmek zorundasın!”