Türk milleti 751 Talas Savaşı’ndan beri Müslüman olarak
yaşamaktadır. Atalarımız İslam’ı yaymak için var gücüyle çalışmış ,
yaşayışlarıyla tüm dünyaya örnek olmuştur. Nerede bir haksızlık var, nerede bir
zulüm varsa zulme karşı durmuş ve zalimin karşında durmuşlardır. Yunus Emre,
Hacı Bektaşı Veli, Hacı Bayram Veli, Mevlana… gibi dünyada hoşgörünün
sevginin simgesi haline gelmiş ecdadın torunlarıyız. Bizler
bu kültürde yetişen atalarımızın
evlatları olarak onların bize göstermiş olduğu çizgide mi ilerliyoruz? Elbette
hayır. Televizyonu her açtığımızda cinayet, kapkaç, hırsızlık, vb. Olaylarla
karşılaşıyoruz. Çevremiz çocuğundan şikayet eden, çocuğunu öldüren, eşini terk
eden, hocasına silah çeken öldüren, yalan söyleyen, adaletsiz davranan, mevki
makam peşinde koşan insanlarla dolu.
Adaletsizliğe, zulme ses çıkarmaz hatta görmezden gelir hale geldik. Hani
bizler “ Bir haksızlık gördüğünde onu elinle düzelt, ona gücün yetmezse dilinle
düzelt, ona da gücün yetmezse kalbinle buğuz et “ diyen peygamberin ümmetiydik.
Hani bizler tüm dünyaya adalet dağıtan, hoşgörü dağıtan, üç kıtaya hakim olan,
dünyayı yöneten ecdadın torunlarıydık. Ne oldu, neden toplum olarak biz bu hale
geldik? Müslümanlıkla bağdaşmayan
olaylar arttı? Çünkü bizler Ömer
Hayyam’ın dediği giibi:
yaşamaktadır. Atalarımız İslam’ı yaymak için var gücüyle çalışmış ,
yaşayışlarıyla tüm dünyaya örnek olmuştur. Nerede bir haksızlık var, nerede bir
zulüm varsa zulme karşı durmuş ve zalimin karşında durmuşlardır. Yunus Emre,
Hacı Bektaşı Veli, Hacı Bayram Veli, Mevlana… gibi dünyada hoşgörünün
sevginin simgesi haline gelmiş ecdadın torunlarıyız. Bizler
bu kültürde yetişen atalarımızın
evlatları olarak onların bize göstermiş olduğu çizgide mi ilerliyoruz? Elbette
hayır. Televizyonu her açtığımızda cinayet, kapkaç, hırsızlık, vb. Olaylarla
karşılaşıyoruz. Çevremiz çocuğundan şikayet eden, çocuğunu öldüren, eşini terk
eden, hocasına silah çeken öldüren, yalan söyleyen, adaletsiz davranan, mevki
makam peşinde koşan insanlarla dolu.
Adaletsizliğe, zulme ses çıkarmaz hatta görmezden gelir hale geldik. Hani
bizler “ Bir haksızlık gördüğünde onu elinle düzelt, ona gücün yetmezse dilinle
düzelt, ona da gücün yetmezse kalbinle buğuz et “ diyen peygamberin ümmetiydik.
Hani bizler tüm dünyaya adalet dağıtan, hoşgörü dağıtan, üç kıtaya hakim olan,
dünyayı yöneten ecdadın torunlarıydık. Ne oldu, neden toplum olarak biz bu hale
geldik? Müslümanlıkla bağdaşmayan
olaylar arttı? Çünkü bizler Ömer
Hayyam’ın dediği giibi:
Bir elde kadeh bir elde Kuran
Bir helaldir işimiz bir haram
Şu yarım yamalak dünyada
Ne tam kafiriz ne tam Müslüman.
Evet, bizler toplum olarak bu yüzden bu hale geldik.
Kurandan sünnetten uzaklaştık. Batı Baþı diye batıyoruz kimse farkında değil.
İmam hutbede faiz haram diyor, gidiyor kredi çekiyor. Öğretmen öğrenciye yalan
konuşma diyor, kendi yalan konuşuyor. Bizleri yönetenler adaletten bahsediyor
ama adaletli davranmıyor. Baba oğluna haram yeme diyor, haram yemekten hiç
sakınmıyor. Söylemlerimizle yaptıklarımız maalesef birbirini tutmuyor. Bunun sonucunda da toplum
olarak bu hale geldik. Neydik, ne olduk. Şairimiz Arif Nihat Asya’nın şu
sözleri içinde bulunduğumuz durumu özetlemektedir:
Kurandan sünnetten uzaklaştık. Batı Baþı diye batıyoruz kimse farkında değil.
İmam hutbede faiz haram diyor, gidiyor kredi çekiyor. Öğretmen öğrenciye yalan
konuşma diyor, kendi yalan konuşuyor. Bizleri yönetenler adaletten bahsediyor
ama adaletli davranmıyor. Baba oğluna haram yeme diyor, haram yemekten hiç
sakınmıyor. Söylemlerimizle yaptıklarımız maalesef birbirini tutmuyor. Bunun sonucunda da toplum
olarak bu hale geldik. Neydik, ne olduk. Şairimiz Arif Nihat Asya’nın şu
sözleri içinde bulunduğumuz durumu özetlemektedir:
Bize bir nazar oldu,
Cumamız pazar oldu
Ne olduysa hep bize
Azar azar oldu
Bu günden tezi yok şapkamızı
önümüze koyup bir düşünelim. Birbirimizden neden bu kadar uzağız ve bu uzaklığı
ortadan kaldırmak için ne yapmalıyız. Unutmayalım yarın çok geç olabilir.
önümüze koyup bir düşünelim. Birbirimizden neden bu kadar uzağız ve bu uzaklığı
ortadan kaldırmak için ne yapmalıyız. Unutmayalım yarın çok geç olabilir.