İlkokuldan beri gördüğümüz, sınıf kapısında öğretmeni ile karşılaştığımız zaman ürktüğümüz ve oturduğumuz sırada öğretmenimiz bizi görmesin diye kafamızı eğip dua ettiğimiz yabancı dili neden öğrenemiyoruz? Çünkü maruz kalamıyoruz, rezil olacağız korkusu ile bir adım atamıyoruz. İlkokuldan beri müfredat telaşı ile dil bilgisi öğrenmeye ve öğretmeye çabalıyoruz. Şimdi hepimiz düşünelim kendi anadilimiz olan Türkçeyi nasıl öğrendik? Ailemizde maruz kalarak, sabırla bize öğretmeye çalışan ailemizle, kuralları direkt almayıp kendi keşiflerimizle. Yabancı Dil öğretiminin birçok metodu varken GTM dediğimiz öğretmen merkezli metotları kullandığımız zaman öğrenci sıkılıyor, zor olduğunu düşünüyor, öğrenciyi maruz bırakmadan öğrenciden native (o dilin yerlisi) gibi konuşmasını bekliyoruz halbuki yabancı öğrenci ülkemize geldiği zaman onun kullandığı yanlış kelimeler bizi güldürürken kendi çocuklarımız yanlış kelimeler kullandığı zaman fark etmeden özgüvenlerini zedeliyoruz. Önce dersi sevebilsin ki sonrasında başarılı olabilsin. Burada öğrencilere düşen görevler nedir ? Bol bol yabancı şarkılar dinlemek, ilk etapta anlamasalar dahi bol bol okumak, öğrendikleri kelimeleri günlük hayatta kullanmak yabancı dili bir ders olarak değil bir ihtiyaç olarak kabul etmek. Ve en önemlisi sınıf içinde birbirlerinin heveslerini kırmamak.
