SPOR KÜLTÜRÜ – Erol Demir – Öğretmen

     Spor gerek
yarışma bazında, gerek rekreasyon bazında, gerek sağlık bazında, gerek izleyici
bazında dünya kültürünün bir parçasıdır.

     Spor büyük bir
toplumsal dinamiktir çünkü spor giderek daha çok kişi tarafından doğrudan ya da
dolaylı olarak ilgi görmeye başlamış daha organize hale gelmiş ve uluslararası
bir saygınlık, prestij gösterisi konumunu alarak ulusları sevince ya da yasa
sürüklemeye başlamıştır. Spor günümüzde insanın toplumsal yaşamına
derinlemesine girmiş ve toplumsal yapıya göre biçimlenmiş bir olgudur.

Peki Türkiye’de bir spor kültürü var mı? Tartışalım.

     Ülkemizde spor
yerine futbol, spor kültürü yerine de futbol kültürü ifadelerini kullanmak
yanlış olmayacaktır. Yıllardır bir spor kültürünü tam anlamıyla elde edememiş
bir ülkeyiz ne yazık ki. Spor, devlet yasalarında yazılı bir halde kalmış,
okullarda 2 saat ile sınırlandırılmış, televizyonlarda ise futbol ile yaşamını
sürdüren bir spor anlayışımız var. Futbol statları müsabakalarda dolup
taşarken, bir yüzme şampiyonası, voleybol maçları, güreş maçları ya da atletizm
pistlerinde kimseler yok. Popüler spor olarak adlandırılan ve insanlara sunulan
kocaman bir pasta var, herkes ona saldırmış. Saatlerce süren futbol
programları, spor haberleri, yapılan sportif aktiviteler hep futbola dayalı, bu
nedenle gölgede kalan bir çok branş oluyor.

     Bu durum
ülkemizde sporun kültürel anlamda çeşitlilik ve zenginlik oluşturamayacağı
gibi, spor yapmayı değil, spor izlemeyi, konuşurken de sadece futboldan
konuşmayı seven bir toplum haline dönüştürmeyi başarmıştır.

     Türkiye’de spor
medyasına futbol medyası demek yanlış bir ifade olmayacaktır.

     Peki ne oluyor da
bizde spor kültürü bir türlü gelişmiyor?

    Bunun için çok
farklı değişkenleri sıralamak mümkün, birincisi daha öncede ifade ettiğimiz
gibi ülkemizde sporun futboldan ibaret görülmesi, sektörde dönen ciddi transfer
ücretlerinin aileleri cezbetmesi…

     Kentleşme ve
teknolojik gelişmelerin de etkisiyle, hareketsiz yaşamın yaygın ve ciddi bir
halk sağlığı sorunu olarak gündeme gelmesi spor ve fiziksel hareketin sadece
doktor tavsiyesi ile zorunlu bir görev haline dönüştürülmesi…

     Çocuklarımızın
daha eğitimlerinin ilk anından itibaren yarışın içine sokulması, not ile
korkutularak ders harici her türlü etkinliğin başarıyı düşüreceğine
inandırılması.

     Çocuklarımız
düzenli beden eğitimi ve sporsal aktivite yaptıkları sürece derslerinde ve
toplumsal yaşamda çok daha başarılı olurlar. Ölçüyü ve dengeyi iyi kurmalı her
türlü aktiviteden uzak tutmayacağımız gibi daldan dala da atlamalarına izin
vermemeliyiz. Saatlerini TV başında survivor ya da eğlence programı izleyerek
değil spor ya da aktivite salonlarında geçirerek kendilerine ve topluma faydalı
birer birey olarak yetişmelerine yardımcı olalım.