Bu fanide işler hep çetin
Dönerken ruhum hep vahim.
İzin ver geleyim Rabbim,
Şu gönlümün sızısı dinsin.
“Ol” de bir ayçiçeği olayım,
Güneşi arar gibi hep seni arayayım,
Hayvani sıfatlardan arınayım,
Rahmetinle hep sana varayım.
Artık sabrım kalmadı Rabbim,
Bu tarlayı ya ekebileyim, ya sana geleyim.
Anladım buranın yok sadakati,
Dünya ruhun kafesi midir?
Açtı gözünü dünyaya Furkan,
Gönlünü tırmalıyor bir büyük buhran,
Seyreyledi, anladı herkes mihman,
Bir an önce evime dönmek isterim.