1) Sanayileşmeyi arttırmak açılacak olan yeni fabrika ve markalar sayesinde olmalı. Devlet çiftçiyi unutup sadece şirketlere yardım etmemelidir.
● Eğer çiftçilere değilde şirketlere yardım edersek günü kurtarmış oluruz. Ama çiftçilere ve şirketlere eşit bir şekilde yardım edersek markalaşmanın önü açılır ve tabiri caizse devletin sırtı yere gelmez. (Üretim + Kapital)
2) İşsizlik probleminin çözülmesi için devletin yapabileceği en iyi şey sanayileşme ve yerli üretime dayalı ekonomi politikaları izlemektir.
● İthalata bağımlı politika izlemek bizim hem cari açığımız hem de işsiz vatandaşlarımızın aleyhine bir adımdır.
3) Sanayi siteleri, organize sanayi bölgeleri, endüstri ve serbest bölgelerin mevzuatları birleştirilip tek kanun çatısı altında birleştirilmelidir.
● Bu şekilde sanayi hamleleri daha rahat ve daha dinamik faaliyete girer ve daha verimli çalışır.
4) Birleştirilen bu bölgelerin yanında özel şirketlerde devlete geçmese bile şahsi çıkar yerine milli çıkarları göz önünde bulundurulacak adımlar atılmalıdır.
● Devlet ile birlikte çalışacak şirketler arasında bir birlik kurulmalı ve ortak para havuzu dönmeli. Ay sonu ortaya çıkan kâr bilançosu eşit bir şekilde bölüşülmeli. (Bu birliğe giren özel şirketlere vergi ve belirli kurallarda esnetmeler yapılmalı.)
5) Şirketlerin iflas etmemesi için “Ayağını Yorganına Göre Uzat” sözü bir ilke olarak benimsenmeli ve denk bütçe sistemi uygulanmalıdır.
6) Fabrikalar, üretimler, ihracatlar vs. önemli ekonomik projeler çok titiz bir şekilde izlenmeli, ve buna göre program oluşturulmalı.
Sonuç olarak insanı merkez alan, hak ve adalet ekseninde üretime kendi kaynaklarıyla odaklanan ve özel sektörü ve milleti borca, iflasa, faize esir etmeyen isttikrarlı, güçlü, dışa bağlı olmayan milli bir ekonomik sistemi kurmak bu ülkeyi günlük değil uzun dönem kalkındıracak bir hamle olacaktır.
1
Mutlu
0
Üzgün
0
Sinirli
0
Şaşırmış
0
Virüslü
